Adres onbekend - Archief

zondag 12 oktober - 00:00 uur tot 00:00 uur

naar de novelle van Katharina Kressmann Taylor (1939) 

Een Duitse kunstenaar en een Joodse Amerikaanse kunsthandelaar hebben samen een bloeiende galerie in San Fransisco.

Er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee mannen.

De opkomst van het nazisme wordt echter tragische spelbreker.
Spelgroep Cabaal, Amsterdam
Spel: Harris Brautigam en Wim Weijsman
Regie: Vastert van Aardenne

Wim Weijsman en Harris Brautigam lazen ongeveer 2 jaar geleden de tekst van ‘Adres Onbekend’; ze waren gelijk zeer onder de indruk van deze novelle en besloten een poging te wagen er een toneelbewerking van te maken. Daartoe namen ze Vastert van Aardenne in de arm, die hen al meerdere malen had geregisseerd.

Zonder meteen in een bewerking te gaan maken, begonnen ze de brieven van Max Eisenstein en Martin Schulse te lezen en te herlezen.

Al lezende kregen ze een groeiend respect voor de heldere verwoording in de brieven waardoor de karakters van de beide heren transparant werden. En die transparantie omvatte de totaliteit van alle psychologische en sociologische invloeden van een stormachtige politieke ontwikkeling van het opkomende Nazisme in het Duitsland van het begin van de dertiger jaren.

Daarnaast dateerde Katherine Kressmann Taylor de brieven rond historische gegevens van Hitlers opkomst: zijn kanselierschap dat hij van Hindenburg overnam, de fakkeloptocht van zijn aanhangers in Berlijn, de censuur, de gruwelijkheden van SA-tuig en de ingebruikname van de eerste concentratiekampen.

De personages werden uitgebreidgeanaliseerd: hun houding, hun karaktervastheid. Waren ze slachtoffer van hun opportunisme of blindheid?

Bij de uitwerking van de novelle “Adres Onbekend” wilden ze in de toneelbewerking de sfeer van de brieven en de intimiteit van het proces van totstandkoming van de brieven zoveel mogelijk vasthouden. Als plaats van handeling werd daarom gekozen voor de beslotenheid van hun kantoor of bureau. Het bijna vanzelfsprekende gevolg van die keuze werd de beperking van het aantal mogelijke toeschouwers. Een grote toneelzaal paste niet in onze opvatting.

Wij nodigen als het ware u uit plaats te nemen in het bureau van Max Eisenstein en Martin Schulse.